Tuğba Güzel (sadehayat.com)
Nüfus planlaması medyada en çok rastladığımız tartışmaların başında geliyor.
1950’lerde Türkiye’de nüfusun binde 22 artış göstermesi akademisyenlerin doğum kontrolü üzerine çalışmaya başlamalarına sebep oldu. Çünkü bu rakamlar gelişmiş ülkelere göre en üst seviyeydi.
Sonrasında ülkemizde ekonomik kaynaklar ve ana sağlığı üzerine çalışmalar başladı. 1958’de ilk defa dönemin hükümeti tarafından konu ele alındı. Kurtuluş Savaşı ile yasaklanan doğum kontrolü 1965 yılında yürürlüğe giren 557 sayılı Nüfus Planlaması Yasası ile kanunlaştı ve uygulanması için tüm çalışmalar başladı.
Yapılan tüm nüfus planlaması çalışmaları bugüne kadar başarıyla devam etti ve nüfus kontrol altına alınabildi. İşte tam şimdi mutlu olacağız, ekonomik olarak ferah bir seviye bizi bekliyor derken, durumun hiç de beklenilen seviyede olmadığı anlaşıldı.
Türkiye İstatistik Kurumu tarafından bir açıklama yapıldı ve her şey tekrar gözden geçirilmeye başladı. 2011 yılında doğurganlık hızı 2.02, 2012 yılında 2.08 çocuk olarak açıklandı. Yani, bir kadının doğurgan olduğu dönem boyunca doğurabileceği ortalama çocuk sayısı 2012 yılında 2.08. Diğer bir açıklamaya göre; 2019’da doğurganlık hızı 2.02’ye düşeceği ön görülüyor.
Bu ise nüfusun kendini yenileme sınırı olan 2.1’in altına düştüğünü gösteriyor. Yani Türkiye nüfusu artık kendini yenileyemiyor ve gün geçtikçe yaşlanıyoruz. Batı’da birçok gelişmiş ülkelerin günümüzdeki en büyük sorunu olan yaşlanma, işte böyle başlıyor. 30 yıl sonra, yani çoğumuzun emekliliğinde büyük ekonomik sıkıntılar yaşamak kaçınılmaz görünüyor. Kısırlık oranları, evlenme ve çocuk sahibi olma yaşı yükselirken genç nüfusuyla övünen bir ülke olarak geleceğimizi düşünmenin zamanı geldi.
Ey Türk Gençliği! Şimdi ne olacak?
Kaynak:
http://www.tbmm.gov.tr/tutanaklar/KANUNLAR_KARARLAR/kanuntbmmc048/kanuntbmmc048/kanuntbmmc04800557.pdf
http://www.ttb.org.tr/n_fisek/kitap_2/28.html
http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=13618
